موج اول نقد نهادی در اواخر دهه‌ی ۱۹۶۰ برخاست: در بحبوحه‌ی جنبش‌های دانشجویی گسترده و جنگ بدنام ویتنام. موج دوم در اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰ بلند شد و با مبارزه‌های هویتی زنان، رنگین‌پوستان، دگرباشان و دیگر گروه‌های به حاشیه رانده شده پیوستگی یافت. هنرمندان موج دوم، هم‌چون هنرمندان نسل اولِ نقد نهادی، تلاش می‌کردند سلطه‌ی ناپیدای نهادهای هنر را، به‌خصوص موزه‌ها را بر روابط میان هنرمند و مخاطب آشکار کنند و نشان دهند که موزه‌ها چگونه هنر را تعریف می‌کنند.