ایزابل گراو کیوریتور نمایشگاهِ «در دفاع از ارزش نمادین» از منظر یک مورخ، ایستاده دورتر از غوغای دنیای هنر، بیانیه‌ی نمایشگاه را می‌نویسد. او حرکت جدیدی انجام می‌دهد، سراغ موضوعی می‌رود که در همه‌ی نمایش‌ها مثل روز روشن است اما همگی آن را نادیده می‌گیریم. او جایی که همه به مفاهیم ضمنی فلسفی، پژوهش‌های پرزحمت و ارزش‌های معنوی می‌پردازند از بازار هنر صحبت می‌کند. او با هنرمندان، آثار، گالری‌ها و عضوهایی پراهمیت اما کم‌تر دیده شده‌ی دنیای هنر، یعنی مجموعه‌داران، شروع می‌کند و مستقیم درباره‌ی جای‌گیری آن‌ها در جامعه می‌نویسد.